20/07/2012

Pas geleden las ik het boek: De urenfabriek van Fleur Brockhus. En dat deed me denken aan mijn eigen stage vorig jaar..

Ik had namelijk een baas, een man van net 41 maar die eruit zag als tien jaar ouder, en hij had altijd zijn stropdas scheef hangen. Vreselijk! Ja, met hem heb ik heel wat meegemaakt en dat is nog ligt uitgedrukt.

Een voorbeeld: een jongen had een aankoop gedaan en kwam de akte tekenen, er was iets fout gedaan dus de volgende dag moest die jongen terug komen. Arme, arme jongen. Waar het op uit draaide? De jongen kwam de volgende dag terug en aangezien de baas haast had rattelde hij de akte op, tekende hem en excuseerde zich met de woorden: 'Sorry, als ik sneller kon voorlezen dan deed ik dat.'

Dan sta je toch met een mond vol tanden? We voelde ons vaak genoeg voor lul staan. Een dikke rekening sturen, een scheve stropdas dragen en dan het zaakje binnen 5 minuten afhandelen. Het was dan wel niet de Amsterdamse Zuidas maar ik heb genoeg meegemaakt. Dit was nog maar het topje van de ijsberg..

En, ja, ik ben weer terug! Ik miste dit veel te erg, lekker mijn ongezouten mening geven is toch wat ik het liefst doe.