15/03/2012

Zoals John Mayer zingt: all we ever do is say goodbye.

Ik denk. Nee. Ik vind dat het leven mooi is. En. Dat je ervan moet genieten. Maar hier heeft Johnny boy gelijk. Je maakt nieuwe vrienden, zegt andere gedag. Dromen die je had als kind worden ingeruild voor nieuwe. Ook bij mij.

Ik wou altijd dansdocent worden. Deed er alles aan. De laatste jaren trainde ik minimaal twaalf uur per week en ik danste al tien jaar. Het mocht niet baten. Ik was te dik en werd twee jaar geleden afgewezen op de dansacademie.

In één klap. Ik weet hoe het voelt als je geen dromen meer hebt. Ik weet hoe het is als je geen toekomst meer ziet. Zoveel pijn in mijn hart had ik nog nooit gevoelt. En toen het opkrabbelen. Langzaam, heel langzaam. Er kwamen vervangende dromen, ik stopte met dansen en ging het genieten van het leven. Ik ging meer fotograferen, ik ging meer schrijven en las als een tijger door mijn boeken heen.

Been there, done that. En het doet nog steeds pijn. Maar mijn dromen van nu zijn veel groter. Ik heb plek voor veel kleine dromen in plaats van één grote.