31/01/2012

Wat ik nog niet had vertelt was dat ik gisteren viel. Op school. Op mijn billen. Ik deed gekker dan dat ik al ben, ging huppelen en toen gebeurde het. Alleen mijn twee vriendinnetje en ik waren erbij. En we lachte. En ik kon niet meer opstaan van het lachen. Ik ben al twee dagen onderwerp van gesprek. My days of fame.

ik loop elke dag tig wat trappen.
'Nou meiden, voor de zomer vliegen die vijf kilo er zo af.' zei een meisje uit mijn klas. Ze heeft gelijk. Ik heb al een krikkie en een krakkie ervan. In mijn knie. Mijn arm. Mijn rug. Ondanks alles hebben we reuze lol op die trappen. Roddelen, elkaar lekker gallen met scherpe opmerkingen.

'Wat? Het brandalarm?' Wat blijkt.. het brandalarm gaat soms weleens drie keer per week af. Hele school ontruimen. Maar dat is niet wat ik wil vertellen. Ik zeg: nieuw meisje in de klas en uitleg over de docenten.
'Dat is De dwaas.' vertelde ik haar terwijl we buiten stonden door het brandalarm.
'Klein, bril, dikkig?' vroeg ze me.
'Daar staat hij, sukkels!' laat een andere vriendin weten. Stond 'ie dus op twee meter afstand. Als het niet minder was. Typisch iets voor mij. Dus.